Ahlayıp vahlayıp yaşlanıyorum triplerine girmeden önce 30 yılın ardından hayatta neler öğrendim onları yazayım dedim. Yani 30 yıl demek büyümek demek, yaşayıp deneyimlemek demek olgunlaşmak demek. Evet 10’lar güzeldi, 20’ler daha da güzeldi ama eminim ki 30’lar daha da güzel olacak. Çünkü artık ayaklarım daha sıkı yere basıyor, sesim daha gür çıkıyor, kendime güvenim tam. Artık biliyorum ki…
Acılar insanı öldürmüyor.
Her karanlığın ardından güneş doğuyor.
Kimse gerçek bir arkadaşın yerini tutmuyor.
İnsan karşısındaki değiştiremiyor sadece kendini değiştirebiliyor.
Aşk çabuk bitiyor, sevgiyse çok emek istiyor.
Hiçbir şeyi planlayıp programlamak mümkün değil hayat bildiğini okuyor.
Düşmeden yürünmüyor.
Hayatına giren her insan sana bir şeyler öğretiyor.
Kaşındaki suçlamadan önce kendine dönüp bakmak gerekiyor.
Büyük konuşmamak gerek, başa gelen çekiliyor.
Ve en önemlisi HAYATTA EN ÖNEMLİ HAZİNE ANNE VE BABA.
2 yorum:
Güzel tespitler yapmışsın Zeynepciğim vallahi, tebrik ederim, olgunlaşmak böyle bir şey işte. :)Sen hele bir de sonrasını gör, her şey hızla değişiyor 30'dan sonra hem de son hızla...
ah ah ya valla ağlattın beni be.
30 olunca hayat doburdenek yani lök diye gelip yanaşıyor, hani pazarda umarsızca dolaşıp farkında bile olmadan herkese çarpıveren şişko teyzeler gibi, seni sıkıştırıp duruyor.
Ay daha neler görüp neler öğreneceğiz kimbilir.
Öperim Arkidişim.
Yorum Gönder