İTALYAN LİSESİ

Pazar günü okulda Pizza Günü vardı. Aslında her sene Haziran ayında mezunları bir araya getirmek için yapılan geleneksel bir olay bu. Hani her okulun Pilav günü vardır ya bizim ki de Pizza Günü. Bazılarına çok garip geliyor ama bence çok normal. İtalyan Lisesi konseptine çok uygun. Sadece yanında bira verilmesi garip bence. Şarap olmalı :) Neyse ben 1997 senesinde mezun olmuştum okulumdan. O gün bugündür de kapısından uğramamıştım. Sonunda şeytanın bacağını kırdım ve 11 yıl sonra ilk defa okuluma gittim. Ama bıraktığım okulla, gördüğüm okul arasında öyle bir uçurum vardı ki gözlerime inanamadım. O okul gitmiş yerine bambaşka bir okul gelmiş. Bu sene 120. yılını kutlayan İtalyan Lisesi ben bıraktığımda dökülen bir binaya sahipken şimdi 5. yıldızlı otel kıvamına gelmiş. Ciddi paralar harcanarak baştan aşağıya yenilenmiş. İster istemez hepimiz biz cefasını çektik, millet sefasını sürüyor diye espriler yapmaktan kendimizi alamadık. Elbette ki bir okulu okul yapan bina değil, eğitim. Aslında eğitim de değil de, kişiye kazandırdığı bakış açışı. Ama insan yine de görünüşe aldanıyor. Çok iyi hatırlıyorum ilkokul 5. sınıfta Özel Okullar sınavına girdiğimde yüksek puanlı okulların yanında düşük puanlı okulları da yazmıştım. Bunlardan biri de İstek Vakfı Kemal Atatürk'tü. Bir gün annemlerle okulu görmeye gittik ben direkt tav oldum ve ben burada okumak istiyorum diye tutturdum. O zaman annemler okulu satın almıyoruz kızım demişlerdi :P Ehh 11 yaşındaki bir çocuğun okul seçmesi de böyle oluyor işte :) Neyse son sözü babam söyledi ve bendeniz İtalyan Liseli oldum. Her yönden çok zor bir 8 seneydi ama şimdi ben de şunu söylüyorum "İtalyan Liseli olmak bir ayrıcalıktır ve bize bu ayrıcalığı yaşatanlara selam olsun"