Hayata karşı duruşu olan insanları seviyorum. Tabuları umursamayan, klişelerden uzak duran, kendi tarzını yaratan insanları... Ruhu çocuk insanları seviyorum yani kendi bildiğini okuyan, içinden geçeni yapan. Ele avuca sığmayan, çılgın insanları seviyorum. Kedi gibi kıçına kuyruk başına buyruk insanları... Zor insanları seviyorum, elde etmesi zor, anlaması zor, birlikte yaşaması zor insanları... Mazoşist değilim elbette. Annemin dediği gibi zor olan hayatı daha da zorlaştırma derdinde hiç değilim. Ama mücadeleyi seviyorum. Çabalamayı seviyorum. Keşfetmeyi seviyorum. Kolay olan beni çekmiyor. İş, aşk herşey için geçerli bu. Farklı düşünen insanları seviyorum. Daha doğrusu saygı ve hayranlık duyuyorum onlara. Ve bundan daha çekici bir şey yok benim için :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder