Bugün 23 Nisan yani Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı olmanın dışında Büyükada'daki Aya Yorgi kilisesinde adak günü. Her sene yüzlerce insan bugün oraya adak adamaya gidiyor. Ama işin ilginç yani ben çocukluğumdan beri Büyükada'ya giderim, tepeye tırmanır, o küçük Ortodoks kilisesine adak adarım, a gününün 23 Nisan olduğunu son yıllarda öğrendim. Açıkçası bir anlam da veremedim yani niye tek bir günle sınırlansın ki. Bir kere yanlışlıkla 23 Nisan'da hazır tatil, hava da güzel adaya gidelim fikrini o günün adak günü olduğunu bilmeden deneyimledikten sonra şu öğrendim ki: Adaya her gün gidilir, o gün gidilmez. Gitmek bir dert, dönmek bir dert, fayton bulmak, kiliseye girmek, hatta yemek yemek bile dert... Bu nedenle biz klasik bahar ziyaretimizi ve 2008 ibadetimizi :) geçtiğimiz Cumartesi günü gerçekleştirdik. Bugün gidenlerin allah yardımcısı olsun. Valla Cumartesi günü bile ciddi bir kalabalık vardı. Bizim vapur nasıl batmadı bilmem. Tıkış tepiş, üst üstte, altta altta her adaya mütemadiyen uğrayarak bir buçuk saatte adaya vardık. Önce güzel bir çay içtik iskelede, sonra atladık faytonlara tıngır mıngır yola koyulduk. Hava nasıl güzel anlatamam, ne sıcak, ne de soğuk. Güneş tüm haşmetiyle kendini gösteriyor ama yakmıyor. Her yer yemyeşil bahar kıyafetine bürünmüş. Neyse efendim Lunapark'a kadar faytonla geldik. Sonra yokuşun başında arkadaşlar dediler ki tepeye kadar konuşmak yok sadece adağını düşüneceksin. Hoppala bu da yeni mi çıktı, ben yıllarca konuşarak çıkmışım o yokuşu şimdi mi konuşmayacağım. Tabii ki konuşarak çıktım bunca zaman yaptığım gibi :) Adağımı adadım. Bir önceki gelişimde adadığım şey olduğu için yağımı götürdüm. Sonra da hep beraber yemek olayına girdik. Temiz havada yürüyüş öyle bir acıktırdı ki beni, ben bile şaşırdım çünkü son günlerde ciddi bir iştah sorunum var. Köfte, patates, bira, salata ne varsa tabağımda büyük bir iştahla sildim süpürdüm. 2 biranın ardından şarkılar söyleyerek indik yokuştan :) Atladık faytonumuza düştük dönüş yoluna. Yorgun, mutlu, çakır keyif. Eeee ne beklenir günün sonunda. Eve dönüş ve uyku değil mi? Yanıldınız biz yeni maceralara doğru koyulduk. Onu da anlatmak başka bir güne kalsın :P
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder